Zijn passie voor taal heeft Roel Kuiper naar het vak van tekstschrijver gebracht, een professie waarin hij nu al meer dan een kwart eeuw in zelfstandigheid gedijt. Taal was echter niet zijn eerste liefde: na zijn vwo begint hij aan een studie geschiedenis, een richting waarin hij zijn propedeuse behaalt.
‘Verhalen over vroeger, speuren in het verleden: prachtig vind ik dat’, verklaart Roel zijn aanvankelijke voorkeur. ‘Ik zie geschiedenis als een vorm van schatgraven, een trektocht over onbekende wegen, vol opwindende ontdekkingen. Toch ben ik na een jaar overgestapt op communicatiekunde. Mijn interesse voor taal in de meest brede zin van het woord, was daarvoor de belangrijkste drijfveer.’
Als Roel zijn bul binnen heeft, gaat hij aan de slag als tekstschrijver bij een reclamebureau. ‘Vakinhoudelijk was dat een fantastische baan’, vertelt hij, ‘maar na een paar jaar had ik het wel gezien, vooral omdat ik teveel beknot werd in mijn creatieve vrijheid. Mijn concepten waren goed, vond ik, maar ik kreeg weinig ruimte om ermee de boer op te gaan. Voor mij bleek dat uiteindelijk de trigger om voor mezelf te beginnen.’
‘Zelden ben ik zo blij geweest: geschiedenis en taal kon ik in één opdracht laten samensmelten’
Als zelfstandig tekstschrijver weet Roel in korte tijd een uitgebreide klantenkring op te bouwen en financieel gaat het hem voor de wind. ‘Ik heb altijd heel diverse opdrachtgevers gehad, maar mijn grootste klanten kwamen uit de zorgsector en de bouwnijverheid. Dat bleek economisch gezien een te eenzijdige portefeuille: toen de crisis om zich heen greep, vielen daar de grootste klappen. Bovendien had ik mijn acquisitionele activiteiten teveel laten versloffen. Het gevolg was dat ik nagenoeg zonder inkomsten kwam te zitten.’
Wanneer hij op het toppunt van zijn persoonlijke bedrijfsrecessie bivakkeert, doet zich een onverwachte kans voor. ‘Een bevriende CEO van een familiebedrijf vroeg mij zijn familiehistorie op te tekenen. Zelden ben ik zo blij geweest: geschiedenis en taal kon ik in één opdracht laten samensmelten.’
Na de succesvolle afronding van het project blijkt het ongunstige economische tij helaas nog niet gekeerd. ‘Ik heb me toen opgegeven voor een training van StadOogst. Dat heeft me twee belangrijke dingen opgeleverd: ik heb de acquisitie weer serieus opgepakt, en ik zet mezelf nu breder in de markt: ik profileer me nu óók heel nadrukkelijk als biograaf en kroniekschrijver.’
Foto: Sylvia Germes fotografie
